Стремеж
by Yugolancer
Posted on Saturday, October 20, 2018
Ги гледам овие нови викинзи и нема друго освен да им се восхитувам.
Им се восхитувам како се стремат да го освојат светот, космосот... сакаат се, и се стремат кон тоа.
А што е нашето стремење?
Кон што се стремиме ние? Дали некогаш сме развиле било какво стремење?
Јас сум на мислење дека ние сме еден пред-народ кој е настанат како една чудна игра и заебанција на историјата.
Некако сме убуткани во ова што сме денес и поради близината на западот сме добиле некакви политички облици од западот, идеологии и триста други чуда.
Сами немаме развиено ништо и да не е тој запад, уште ќе оравме и ќе копавме.
Еве и денес ништо не се сменило бидејки сме принудени на таа псеудо-морфоза поради плиткиот ум на нашите интелектуалци и политичари.
Натерани сме на една вештачка историја која ја живееме и која ги има истиснато нашите стремежи.
Не буткаат во туѓа историја, европска и натовска! Историја која ние не ја разбираме. Ја живееме, ама не ја чувствуваме.
Сите знаеме дека сево ова е лажно и вештачко. Ние никогаш нема да направиме од нас западњаци, и несреќата не е во тоа што не можеме да направиме западњаци од нас, туку што не можеме и да не направиме.
Ние не можеме ни да го убиеме западњакот во нас.
И тогаш талкаме некаде помеѓу, симулирајки туѓи облици кои не ги разбираме.
Бидејки сега е доцна за враќање пола век наназад, ние треба да изградиме една идеологија која во центар нема да има човечки права и разни глупости.
Идеологија која ќе нема политички облик, туку опстанок на нацијата.
Опстанок како идеологија!
Најверојатно ова е последна шанса за такво нешто.
Дали може да се изведе тоа јас не знам, ама ако не се направи сега, се плашам после ќе биде касно.