Вакцинациски Погром
by Yugolancer
Posted on Monday, May 6, 2019
Не верувам дека постојат родители кои нема да се сложат дека вакцинирањето е дел од здравствената култура и дека е многу важно да си ги вакцинираме децата.
Но сигурно дека никој од нас не се разбудил така еден ден и решил да не си ги вакцинира децата.
За тоа постојат повеќе причини, а најзначани се сведоштвата на родители кои тврдат дека вакцините се тесно поврзани со аутизмот, автоимуни болести, кронова болест итн.
Огромен број родители на сега веќе болни деца, сведочат дека нивните деца биле сосема здрави непосредно пред самата вакцинација.
Па не сме ние некакви лудаци кои тек-така одлучиле да не си ги вакцинираат децата за да потоа секојдневно им се врши понижување и да добиваат зулумќарски закани за драконски казни, за незапишување во градинки и училишта, па дури и за одземање на децата.
Но ајде да ги провериме фактите.
Веќе подолго време, македонската јавност се прашува, дали вакцините се штетни за здравјето и околу ова се водат жестоки расправи. Власта се заканува, а од друга страна имаме се посилен антивакцинален отпор.
Прашање е кој е компетентен да одговори на прашањето дали вакцините се штетни?
Компетентен е само оној кој исполнува два услови а тоа се: да е стручен и да располага со потребните информации во врска со конкретна вакцина.
А колку такви луѓе има во Македонија?
Лесно се наметнува како заклучок дека бројката на такви луѓе кои се навистина компетентни да одговорат на поставено прашање, е нула.
Едно е што вакцините не се произведуваат во Македонија, а друго е што компаниите кои ги увезуваат се обрзани за не-прашување за листата на состојки.
Пристете се на тв дуелот од 2013-та година на Др. Аспазија Софијанова и Сашо Тасевски во кој лекарката јавно признава дека никој не знае што точно има во вакцините.
https://www.youtube.com/watch?v=9fXE60km4vU
Ако е така, зошто тогаш толкав број Македонци се расправаат околу нешто во што не се разбираат?
Ајде за миг да заборавиме на вакцините и да замислиме една друга ситуација.
Да замислиме еден обичен патник кој седи во авион и чека на авионот да полета. Да замислиме што ќе одговори патникот, ако некој го праша дали е безбедно да се лета со таа компанија и со тој авион и посада.
Што мислите, што би одговорил нашиот патник?
Најверојатно ќе каже дека тој мисли дека е безбедно. А како тој го формирал таквото мислење? Дали тој знае било што за авионот во кој се качил, знае ли нешто за посадата, за механичарите кои го прегледале авионот, за безбедноста на аеродромот?
Не! Тој не знае ништо од ова, а сепак мисли дека е безбеден, или подобро кажано, тој верува дека е безбедно бидејки има доверба во таа компанија, бидејки е голема, позната, странска, немале некоја незгода во блиско минато итн.
Значи има доволно причини да не мисли дека сношти капетанот не испил литар виски или дека механичарот го заборавил целиот алат во еден од моторите, на пример.
Всушност, што и да мисли, нема многу да му помогне, бидејки нема да дојде до одговор. Напросто, тој е соочен со еден многу едноставен избор: да има доверба и да лета или да нема доверба и да оди со друго превозно средство.
Но каква врска има ова со вакцините?
Епа принципот е ист.
Обичниот Македонец не знае дали вакцините се штетни и нема начин да дознае, туку има едноставен избор: да се има доверба во оној што ги набавува или да се нема доверба.
Со сличен избор секојдневно се соочуваат милиони луѓе во разни животни ситуации. Без доверба во институциите, фирмите, здруженијата и другите луѓе генерално, општествениот живот не би бил возможен. Ние сме програмирани да имаме доверба и само кога таа доверба ќе се изневери, дури тогаш ние можеме да имаме основано сомнение.
Да сублимираме.
Прашањето за обичниот Македонец, не е, дали вакцините се штетни, бидејки нема одговор на тоа, туку е прашање дали има доверба во оние кои ги набавуваат вакцините и кои го наговараат да си ги вакцинира децата.
А кои се тоа "тие"? Се разбира, тоа е државата.
Ама што просечниот Македонец знае за оние кои во Македонија се нарекуваат држава?
Во 2009-та година, кога 100-на кинези имаа настинка, власта на Груевски потроши милиони евра и увезе вакцини против свински грип, ама не со намера да ги вакцинира свињите, туку Македонците.
Голем број светски стручњаци беше против овие вакцини, тврдејки дека се многукратно поштетни, ама власта си остана глува.
Среќа наша што најголем број Македонци не се одзва на повикот, па немавме масовен погром.
Овој пример ни говори дека тогашната власт била спремна, буквално, на злочин, само за да некои луѓе од власта и околу неа, се вградат во зделката.
Дали некој мисли дека денешната власт е поинаква и дека не е спремна на злочин над сопствениот народ? Па тие веќе покажаа колку се грижат за народот.
Овие се дури и "бетер".
Дали постои некој во оваа држава, кој мисли дека е невозможно ризикување на туѓи животи, поради интерес на неколкумина?
Ако постои, тој мора да е многу наивен.