Blog Posts List

C# .NET in UNITY 3D

by

Posted on December 12, 2016



Since recently you can use C#.NET to code AR/VR applications using Unity. 

Several AR/VR headset manufactures support Unity as a platform to build apps for their products.

Now you have no excuse to avoid Unity anymore.

Read More


Кај нас...

by Yugolancer

Posted on January 04, 2017



Кај нас се е испревртено. Се што можело да се преврти, ние сме испревртеле.

Ни школото не е за нас. Aко некој учи малку ќе остане полуписмен со уверување дека знае понешто и со уверување дека сите големи прашања можат бескрајно да се поедноставуваат додека не бидат разбрани од секоја будала.

Од друга страна, ако некој “преучи”, и тој губи мерка и допир со луѓето и со проблемите. Само неписмените имаат шанса да си ја спасат душата и паметта.

Ете така сме создадени напросто.

Секое знаење или струка која во моментот неможе да се претвори во пари ние ја презираме па си заклучуваме дека нпр. Астрофизичарот е чудак, Адвокатот е преварант кој ни е потребен, Лекарот е селски врачар, Диригентот е будала која само мавта со стап а Архитектот е паразит кој е непотребен.

- И без него куќа можам да си направам. Па и дедо ми сам ја има направено.

Ако денес отркриеме некоја тема, нпр. чекајки на ред кај фризерот сигурно ќе напипаш некоја ревија и внатре да речеме тема параглајдинг. Навечер сите во друштвото ќе мора да слушаат за твојата новооткриена страст кон параглајдингот. Тоа што никогаш нема да купиш параглајдер и нема да леташ, тоа нема врска. Си имал свој момент на слава.

Недај боже да внесеш библија во кенеф. Онака наутро, после првото кафе кога ќе те протера. После пола саат стануваш од шоља како религиозен фанатик и почнуваш да ги давиш луѓето зборувајки им за убавините и врлините на нашата православна вера. Нормално тие не те сфаќаат сериозно, повеќе те гледаат како да си прележал менинигитис ама ти ги давиш се повеќе, па кој ќе победи. Дури и речникот ти се сменил, уште малце и латински ќе прозбориш.

Значи со еден збор, нашиот отпор кон подлабока мисла е ЕПСКИ! Се ни е на површина, се ни е пред очи и се е упростено до мера на непрепознатливост.

Сите значајни животни прашања ги сведуваме на тривијалност а тогаш почнуваме да ги тераме другите да ги признаат тие тривии како нешто сериозно. Ако некој одбие ние нормално смртно сме навредени. Се дуриме наместо да се докажуваме едни со други.

Па така, слепи за туѓите а плитки во своите аргументи секој разговор кој треба да биде сериозен го сведуваме на размена на адреналин и на прашање на чест.

Фактите не не вознемируваат ни малку, ама затоа догмите и идеологијата не вадат од кожа. Сосема е надвор од помисла дека под нашите површни мисли може да се наоѓаат мисли постари од 2000 години и дека она што ние сабајле го размислуваме со кафенце, некогаш го размислувал и некој поголем мозок од нас. Овде кај нас, оригиналноста во мислењето се цени повеќе од точноста.

Ние напросто не капираме дека постојат правила во мислењето и заклучувањето и дека постои цела една методологија на мислењето која има за цел да изведе корисни заклучоци, а не да го афирмира “мислителот”.

Read More


Кај нас (Втор Дел)

by Yugolancer

Posted on January 06, 2017



Овој текст го објавувам на барање на другар ми Ацо – еден племенит човек какви што ретко има денес, кој ми даде забелешка дека во претходниот текст има само анализа а нема понудено решение.

Најнапред да се оградам и да кажам дека мојот одговор ќе биде само во политичка смисла, а за одговор во смисол на етнопсихологија и психоанализа, ќе мора да се чита Фројд.

И уште да напоменам дека со претходниот текст не пишував научна дисертација, туку блог-пост и тоа без одредници, без графикони и без тематски целини. Напросто изнесов едно мислење, а не научен факт и не мислам да го бранам пред комисија.

Види, за да се бавиш со политичка анализа не мора да бидеш доктор на науки, ниту академик затоа што политиката е премногу слична на животот. Најважниот критериум за да се размислува политички, е да се мисли длабоко. Мора да се мисли во контекст, вертикално и хоризонтално во времето и просторот. Анализата а многу посериозна од гледање вести и читање странски сајтови.

Кој сака да проникне во политиката, најпрвин мора да проникне во животот. Нормално во онаа мера во која ни е дозволено тоа, бидејки еден дел од нашето битисување и постоење засекогаш ќе остане затворен за разбирање. Ама до каде може, до таму да се оди. И нормално треба да се има некаков интелектуален потенцијал.

Да се вратам на темата од претходниот пост. Ќе бидам многу краток.

Животот ако го исчистиме од филозофија, ќе стане едно големо балансирање. Појава која се подесува на дневна база и која бара дневно подесив одговор.

Кој ги има одговорите на сите прашања и кој е спремен да ја подреди нацијата на принципи, тој ќе влезе во читанките и во учебниците по етика. Според сите прилики, ние во поновата историја сме немале таков.

Кај нас политичарите (нашите технолози на власта) кои несомнено се модел на однесување на нашата раја, го имаат истиот малограѓански менталитет кој е опишан во претходниот текст.

Тие се толку банални и примитивни што ми се чини и дека не може да се објасни тоа.

Кога последен пат сме слушнале нешто длабоко и паметно од некој политичар?

Само се повторуваат оние увезени термини од ЕУ и САД па затоа ќе чуеме, демократија, меѓународна заедница, меѓународен фактор а во последно време се почесто го употребуваат зборот “стабилност“.

Секој што барем малце размислувал за политика знае дека политиката нема задача да одржи стабилност, туку како да се одржи себеси и својот народ среде нестабилност - која несомнено е постојана. Па, кога има невреме, морнарот не се обидува да го стабилизира морето, туку бродот. Тое е она што нашите политичари не го разбираат. Тие се отсечени од животот. Отсечени од природните текови на работите.

Како и да е, ние докажано не знаеме да избереме и секогаш кога сме бирале сме правеле погрешен избор (Киро, Бранко, Љубчо, Грујо...). А чудно, секогаш кога не сме бирале (Тито) сме имале подобар “избор“.

Во суштина секој се снаоѓа како знае и умее зависно од околностите. Некогаш ќе преживееш со борба, некогаш со колаборација а некогаш со компромис.

И сега, во функционална смисла не е проблем што Бранко, Љупчо и Грујо се колаборационисти, туку што со колаборација не успејаа макар да го запрат растурањето на нацијата и на државата. Тие не се трампаа, туку дадоа!

Read More


Кај нас (Трет Дел)

by Yugolancer

Posted on January 10, 2017



Во претходниот пост го спомнав Тито и тоа само еднаш, ама тоа да ти било побитно од се.

Затоа еве јас како извикан Титоист да кажам нешто и на таа тема.

Тито веќе 36 години го нема, а барем 25 години откако социјализмот (уште помалку комунизмот) не постои во Македонија. Веќе нема ниту значителни левичарски партии. Сите станаа десничари, сите ја прочитаа “Владетелот“ и уште по некој памфлет и се навлекоа на приказна за комунизмот како најголемо зло кое го снајде и го сотре Македонскиот народ. Колку плитка мисла.

Да повториме, Тито и социјализмот ги нема, меѓутоа борбата против комунизмот сеуште трае.

Тоа не е затоа што има што да се победува, туку затоа што може да се победува без вистинска борба преку разни лустрации и останати антикомунистички безвезарии!

Така е тоа, чесните се борат со непријател, а буљашите со мртов непријател. Со леш.

Уствари, денешните АНТИКОМУНИСТИ можеби и секогаш биле “против“, ама не сакале да признаат зашто тогаш евентуално немало шанса да успее борбата. Епа ако тогаш борбата против комунизмот немала шанса да успее, каква шанса има денес, кога се борат против магла?

Одлична, денес им успева!

Исто како во карате, најдобро успеваат кати бидејки се бориш со замислен противник.

Е тоа е приказната за Македонските Антикомунисти. Кога имаа со кого да се борат, немаа храброст, сега имаат, ама немаат противник. Каков жалосен човечки материјал.

Сосема имаат превидено дека комунизмот има причина, дека не пораснал на ливада, дека некое претходно зло го родило пред тој да го роди своето зло.

Ова мисла им има поминато низ глава на многу мал, готово безначаен број антикомунисти. Скоро па никој не се обидел да допре до коренот на појавата туку како и обично овде во корен се заменети причината и последицата. Нормално кога дијагнозата не е правилно поставена, секој лек подоцна е само симптоматски.

Овде нема ништо чудно ако знаеме дека кај нас со друштвените прашања од повисок ранг се бават будали кои повторуваат фрази од весници и уште на сето тоа веруваат дека они ги смислиле.

Алооо будали едни затруени од секакви идеологии, не може да има комунизам пред граѓанско друштво.

Уствари денешните антикомунисти се најголеми промотери на комунистичките вредности, па така имате плитко и идеолошко мислење за се, посебност, понатамошна граѓанизација итн. Прават огромна штета и уште мислат дека така не спасуваат.

На сето тоа не прифаќаат ни одговорност за неолиберализмот, кој тивко, позади грб ни се вовлече додека они бегаа од комунизмот. Нé, не сакале они ваков капитализам, туку друг, подобар. Епа коњи едни, нема друг капитализам. Тој другиот постои само во вашите глави, а овој е единствениот кој беше на понуда. Ни тоа не го видовте. И пак сте најпаметни. Пак сé знаете.

И сега кога “апла“ увидоа дека комунистите се мали деца за ЕУ и НАТО, сега би сакале некој НАШ капитализам, Македонски и со народот во средина. Нема такво нешто будали будаласти. Не постои капитализам со нација во средина, туку со капитал. Книга во раце и научете барем нешто, па тогаш зборувајте.

Сега ви е тешко да признаете дека Тито изгледа како суштински хуманист во споредба со Клинтон, Солана и да не набројувам. Се што Тито потепал за 35 години нема ни петина од жртвите на осиромашениот ураниум на овие простори.

Знаете, најопасна појава во Космосот е кога глупиот ќе почне да мисли. Тогаш сите заклучоци се брзи, еднострани и поткрепени со неописива галама, затоа што глупакот мисли дека галама е аргумент. Она што го смислил од сабајле, веднаш на звучник од 1000 вати го пушта. Како лечени алкохоличари, никој ништо не ги прашува а они стално за нивниот проблем. И не, никогаш не се сомневаат во своите вистини кои нормално не се плод на размислување туку на кретенско откровение. Е затоа во сите идеолози, будали и душевни болесници има по нешто месијско, а никогаш нешто длабоко, разумно и фактичко.

Ете тоа е. И така ќе биде се додека во политиката има место за идиоти.

Read More


Мир по дома

by Yugolancer

Posted on January 12, 2017



После многу бучни дискусии со Бетче, и сведување на историјата на една или две димензии кое веќе нема ни цел, ниту смисол, ќе се обидам да направам ако ништо друго една поднослива атмосфера по дома.

Се повеќе увидувам дека не само кај нас, туку денеска во цела Европа не постои народ кој во етногенетска смисла е монолитен.

Ајде да се обидеме да размислиме малце.

Сите ние имаме 2 родитела, по 4 баби и дедовци, 8 пра-претци, 16 чукун... и така со геометриска прогресија да се вратиме да речеме до Цар Самоил ќе имаме околу 30 поколенија зад себе, што е 2 на 30-та.

Е тој број 2 на 30-та би значел дека секој Европеец дури и многу Азијати, ни се роднини. Никој не ги држел панталоните закопчани пред нашата етногенеза.

Ако инсистираме на чиста крвна линија тогаш ќе биде применета обратна прогресија и во тој случај ќе добиеме дека во среден век не имало 5 до 10 а тоа значи дека самата раса ќе се дегенерира поради мал број на гени.

Ова е математика и се надевам дека приговор на математика немаат дури ни најстрасните.

Дури мислам дека расно одредување на нација е неможно. Може, ако баш ни треба за некој политички проект или за самозадоволување, ама будалаштина останува будалаштина.

Македонци постојат, ама Македонска раса нé. Има Шарпланинец или Доберман ама не оди тоа така кај луѓето па самото сведување на етногенеза е помалку вулгарно поедноставување и на прашањето, а и на одговорот.

Самата етногенеза е нешто, што во обликување на нацијата влегува со 20% па дури и помалку. Препорачувам консултирање литература за повеќе информации околу ова.

Нацијата е уствари културна творевина, со други зборови последица на културолошко обликување а не последица на крвни зрнца.

Според многумина нациите се раѓаат со раѓање на митови па според тоа оние што немаат национален мит, немаат ни нација во тој смисол. За ова постои поприлично согласување во социолошката литература а јас сум склон да застанам зад оваа логика бидејки е очигледна.

Еве како Паско Кузман го обајснува ова и најверојатно тој е човекот што имаше задача да направи национален мит ама очигледно не успеа.

Read More


Кај нас (Четврт Дел)

by Yugolancer

Posted on January 29, 2017



Ах Ацо...

Да, да. Денеска пак ме праша:

- Кај нас како ќе биде?

Прво, кај нас ништо нема да биде, ниту нешто ќе се смени ако дојде до рокада во власта.

Останува фактот дека ние сме окупирани (а Русите опкружени) и не гледам дека тоа скоро ќе се смени.

Тоа, за паметен човек е почеток и крај на политичката приказна/ситуација кај нас. Останатите настани и приказни, точни или неточни, веќе и не спаѓаат во политика, туку во етика, психологија, литература итн.

Како и да ја оценуваме оваа околност, ние немаме ни малку смисол за практична политика, така да таа вредност останува во посед на Западот и затоа не јаваат еве веќе четврт век.

Ние, од една страна со нашите правдини и вистини како оружје а тие со флоти, ескадрили и агресивна дипломатија од другата страна. Ете затоа нивната вистина и правда се обврзни за нас.

На еден западњак, никогаш не му паднало на памет да ја жртвува функционалноста наспрам моралот, за разлика од нас Словените кои секогаш имаме морал и вистини како некаков декор за случувањата. Како некаков вид сценографија.

Наместо да го стреламе секој кој застапува туѓи интереси, ние пишуваме студии за Американското зло. Тоа е за нас Политика. Да се покаже на народот кој е лошиот.

Јадно, па појадно не може да биде.

Кога гори куќа ние не гасиме, туку расправаме кој го предизвикал пожарот.

Сеедно, да му одговорам на Ацо бидејки тој најверојатно алудираше на преговорите кои наводно се водат помеѓу ДПМНЕ и ДУИ за новата влада.

Прво тука нема никакви преговори, туку тоа Западот си разговара сам со себе.

Види, кај нас поделбата на власт е отприлика таква што, на власт секогаш седат практични и послушни политичари кои не мешаат баби и жаби, и воопшто немаат претстава за политика како јавна дејност, туку повеќе ја гледаат како приватен плен.

Во опозиција пак седат исти такви карактери кои пукаат од мука затоа што они не се на власт и не можат да ги полнат џебовите.

А од дистанца, целиот тој политички циркус го посматраат геополитичарите, кои морализираат и веќе со самото тоа докажуваат дека со политика ни далечна врска немаат. Чест на исклучокот Мирка Велиновска која, колку толку, држи глава над водата.

Лично едвај чекам да заврши претставата и конечно да прославиме сите заедно и да се одмориме од овие тешки преговори (иронија).

Read More


Кај нас (Петти дел)

by Yugolancer

Posted on February 08, 2017



Минатиот петок имав еден неуспешен обид да ја проследам Мирка Велиновска како гост кај оној несреќен Миленко. Верувајте ми, не издржав повеќе од десетина минути.

Најверојатно нивната математика е дека ќе има нови избори, а баба Мирка дошла да агитира за Груевски и да го претстави како жртва на западот кој немал избор бидејки наводно му вршеле голем притисок. Ама сега демек со изборот на Трамп, сме ослободени и така сега е време да си ги решиме сите наши проблеми, само ако сите гласаме за Груевски.

Јадно, па не може појадно. Дно!

Ја мислев за попаметна, за помудра.

Со големо жалење морам да констатирам дека таа вечер го изгуби целиот кредибилитет кој го имаше. Барем за мене.

И друго да кажам. Вие слободно гласајте ако сакате, ама јас не!

Не знам дали некогаш сте размислувале за тоа, но да си знаете дека бирачкото право е најевтино право кое го имате. Единствено право кое го стекнувате со полнолетство. Значи штом така лесно се добива, тоа право не вреди ништо. Секое друго право што сакате да го добиете, мора нешто да дадете или да направите за возврат. Едниствено бирачкото право е совршено бесплатно и баш затоа што не значи ништо.

Кога би значело нешто, би било многу скапо.

Сеедно гледам дека никој во Македонија не се залага за не-излегување на избори, небитно дали се локални, парламентарни или претседателски.

Значи овде е сосема извесно дека никогаш нема да има ораганизиран бојкот на избори бидејки нема кој да организира бојкот. Сите наши политички “организации” само гледаат како да се прикопчаат на некој буџет, било тоа општински или републички.

Уствари кај нас и нема политички организации. Македонија е држава без политика. Земја во која генерално не се води политика воопшто. Политиката како дејност е исфрлена а ова што денес го има е само симулација на политика, всушност извршување на налози од западот и едно 3-4 екипи кои сето тоа го покриваат, прикриваат. Дури имаме ситуација каде секој пораз на политиката се слави. Тоа е цврст доказ дека политиката ја нема.

Можеш ти да водиш некаква вазална политика во одредени услови, но фатално е кога водиш таква политика а немаш никаква добивка за себе, односно за државата. Овде се е дадено, а не е добиено ништо. Единствено личните банковни сметки се по-полни, во тоа сум сигурен.

Е бидејки политиката како јавна дејност ја нема, и е претворена во приватна дејност, со самото тоа и партии не постојат. Има само лидер и гребатори кои му викаат ура а на тебе не ти дозволуваат да кажеш нешто спротивно.

Значи да сумираме, ние денес веќе живееме во некоја пост-демократија од која нема назад.

Уште Цицерон во времето кога демократијата умирала во Рим, кажува дека пристојните луѓе, веќе нема да излегуваат на избори.

Така мислам дека ќе се случи и кај нас за скоро време. Еве да предвидам, за едно 4-5 години на избори нема да излегува никој кој не одгледал барем 2 сезони од малата невеста, и по една сезона од парампарче и црната роза.

Друштвениот талог ќе биде единствен слој кој ќе гласа за 5 години.

Единствено што ме теши е дека меѓу младите луѓе созрева свест дека ова што се случува, не се привремени тешкотии во кои има западнато демократијата, туку дека таа како облик на владеење и начин на политички систем има западнато во една терминална фаза од која враќање нема.

Постарите генерации тоа уште не го гледаат затоа што се растени и воспитувани по сосема поинаков шаблон, па сеуште веруваат дека мртов коњ може да трча, односно дека демократијата повторно ќе се поправи и дека ќе дојдат некои добри луѓе, на местото на овие лошите.

Тоа е онака како бајка и повеќе личи на некоја народна приказна одошто на живот.

Сеедно сакав да кажам:

- Мирке, што се однесува до мене, можеш слободно да си продолжиш да ги анимираш гласачите и да се брукаш да подоле нема.

Read More


Кај нас (Шести дел)

by Yugolancer

Posted on February 12, 2017



Како што зборувавме претходно, партии одамна не постојат бидејки сите тие групи се во служба на парите и на капиталот.

И сега гледам многумина како се исчудуваат, зошто се преговара, договара, наговара итн. се со цел да се постави влада по желба на запад.

Сите треба да знаат дека на власт секогаш се доаѓа со нагодби, додека изборите се тука само да замачкаат очи.

Кој подобро памети, сигурно ќе се сети и на Глигоров на кој не му се допаѓаше ниту еден од четирите предложените кандидати па си покани свој.
Да бидам искрен ова и јас го имав заборавено ама пред некој ден кај Чомовски го кажа проф. Шкариќ.

Значи, изборите се само претстава, односно начин да се распредели политичката моќ, и сето тоа да изгледа законски.

Многу пати кажав, ама да кажам уште еднаш: времето на демократијата е одамна позади нас и за тоа не треба да се има сомнеж.

Процесот на некрозија на демократијата е неповратен, ама сепак уште многу години демократскиот појмовник ќе владее со умовите на професорите, интелектуалците па дури и со умовите на уличните политиканти.

За овие последните, не е ни чудо, ама образованите луѓе кои имаат поминато низ т.н. хуманистички науки, многу добро знаат дека процесот на антропија на демократијата е опишан пред повеќе од два милениуми.

Дури и некои надмоќни умови на нашата епоха ја имаат опишано нејзината пропаст уште на почетокот на 20-от век.

За мене е неверојатно како еден човек не може да одвои објективни движења и факти од свои лични убедувања и желби, дури и кога е многу паметен и образован.

Денеска е сосема бесмислено да се гледа на светот низ призма на демократски појмови како што се парламентаризам, права на поединеци и на граѓаните или изборни права.

Тоа е сосема бесмислено, бидејки е очигледно дека сите тие појмови ја имаат изгубено содржината и ако ги сведеме на пракса ќе видиме дека целосно се наоѓаат под диктатура на парите.

Рекапитализација [1] на Р. Македонија не започна со приватизација на фабриките, туку со окупација на политичкиот систем со помош на парите. Тоа беше претпоставка за транзицијата.

Воглавно шемата на демократизација оди вака: прво се купуваат неколку партии и медиуми, се организира некаква портокалова револуција а потоа на власт се носу група на квислинзи [2].

Тогаш политичкиот систем паѓа во рацете на странците и на домашните предавници и дури тогаш распродажбата е можна.

Кој владее со политичкиот систем, владее и со економијата, а не обратно како што мислат доктринарите.

И наместо да увидат дека процесот на окупација и грабеж на државата е нужен, односно дека е последица на опадната демократија во светски размери, нашите "интелектуалци" сакаат да ја поправат демократијата.

Тоа воглавно го прават така што на Америка и прогнозираат пропаст во скоро време, на Русија воздигнување, а на демократијата воскреснување.

Ацо другар ми, сигурно памети дека и јас во една пригода прогнозирав пропаст на Америка. Нема ништо од таа работа. Тоа се лични желби, проектирани врз политички случки, кои пак личните желби не ги земаат во обзир.

Ние и во поглед на Груевски ги имаме измешано причината и последицата.

Груевски не предизвика расипување на политичкиот систем како што викаат овие другите, туку расипаниот политички систем доведе до појава на луѓе како што е Груевски.

Во други времиња и тоа не многу подобри, луѓето како Груевски имаат многу ограничен домет. Освен тоа Европа е полна од разни Грујовци, што покажува дека е во прашање процес а не случајна појава.

Нормално широката јавност не ги воочува овие процеси а оние образованите кои ги воочуваат, или ги тумачат погрешно или како што што кажав, се платени да шират забуна.

Многу е наивно да се мисли дека после него на власт ќе дојде некој подобар. Идејата дека на власт ќе дојде некој наш Де Гол, е наивна до таа мерка што само сонувачи може да се занесуваат со неа.

Напротив на власт ќе доаѓаат уште поцрни и полоши од Груевски а веќе можете да ги видите на политичката сцена.

Да сублимираме. Како и сите политички системи и демократијата или рок на траење да речеме 100 години од кои половина време се воздига, а половина време опаѓа.

За жал ние денес живееме во време на нејзино полно пропаѓање, во кое парите ја бијат својата последна и најголема битка.


[1]
Рекапитализација (англиски Recapitalization, германски Neukapitalisierung) е доброволно преобликување на сопственоста на една компанија.

[2]
Од Википедија — слободната енциклопедија
Квислинг е термин кој потекнува од името на Видкун Квислинг, норвешки политичар и соработник со нацистите за време на Втората светска војна.
Во симболичната и фигуративна смисла денес се користи за нелојална соработка во која било смисла, што резултира со оштетување на сопствениот народ или средина, од каде што и припаѓа лицето кое соработува.

Read More


Кај нас (Седми дел)

by Yugolancer

Posted on February 15, 2017



Кога сме веќе кај демократијата, се сетив дека мојот веќе добро познат Ацо во една пригода ме уверуваше дека тоа е најдобар систем и затоа претходниот ја “изгубил” борбата.

Како што реков во претходниот текст и покрај тоа што појмовите на демократија се испразнети од секаква содржина, дури и некои силни духови во скоро време нема да можат да се воздржат од потребата да се поправа демократијата како најдобар и најсовршен систем.

Се разбира, идејата за демократијата како најсовршен систем не произлегла од увид во стварноста, туку од школскиот систем, низ кој сме поминале и кој во основа е прогресивистички и ни влева идеи дека историското движење е секогаш движење на подобро (другар ми Арменд не пропушта прилика да го истакне ова), иако не постои никаков доказ дека денешниот човек освен во владеење со технологијата, по било кој друг критериум е подобар на пример од ренесансниот човек.

Мислам дека сосема го имаме измешано технолошкиот прогрес со хуманистичкиот, па така си претпоставуваме дека напредокот на технологијата го има повлечено со себе и политичкиот систем.

Нормално за тоа нема никакви докази, ама за заблуди доказите и не се од некаков значај.

Демократијата особено ја сакаат широките народни маси и сето тоа поради илузијата дека они нешто се прашуваат.

Значи се работи за слој на луѓе кои ниту домашните не ги фермаат, ама државата, ете еднаш во 4 години ќе реши да ги праша што мислат за нешто што воопшто не го разбираат.

На таков човек да му се постави прашање, кој треба да владее со Македонија е исто како да сте го прашале што мисли за Хајзенберговата теорија за неодреденост на системот. Подеднакво ги разбира и двете.


(ħ e Дираковата константа, h / 2π)
Хајзенбергово начело на неопределеност

Ама дури ни тоа не е нашиот главен проблем. Можеби ниту еден од поглавните.

Македонија, каква што јас ја гледам има ДВА сериозни проблеми, или проблеми кои треба да се решат што е можно побрзо. Другите проблеми можат да почекаат, а и не е добро сите проблеми да се решаваат одеднаш. Обично ако се обидеш да решиш одеднаш се, нема да средиш ништо.

Првиот проблем а воедно и “проблем на сите проблеми” е ОКУПАЦИЈАТА. Со неа на Македонија и е одземена секаква можност да води каква-таква, макар економска и социјална политика.

Вториот проблем е најверојатно директна последица на првиот а тоа е дека окупацијата секогаш и секаде е вмрежена со најлошиот можен човечки материјал. На окупаторот не му треба кремот на окупираната нација, туку нејзиниот шљам и затоа го инсталира тој шљам.

Бидејки на шљамот нормално му треба пари, односно парите му се во центарот на политичкиот ангажман, целата операција ОКУПАЦИЈА сега се вмрежува со операција наречена ПЉАЧКА.

Значи, фокусот на секоја дури и минимално сериозна Македонска политика, мора да биде како да се олабави окупацијата.

Нормално сите сегашни кобајаги патриоти и демек разумни политичари, потполно го скокаат ова и веднаш поминуваат на технички прашања од типот, како да ни бидат уредени семејствата, како да ги уредиме заедничките делови во станбените згради, колку метри смееме да се одалечиме од попот или оџата и слични глупости.

Дури во поново време имаме еден куп неуки и примитивни фигури од политичкиот живот кои заговараат Руска окупација на местото од Американската. Очигледно на никој не му пречи окупацијата ама пожелно е окупаторот да биде некој НАШ.

Не разбираат дека окупација си е окупација ма кој и да е окупаторот, ама незнаењето на нашите т.н. аналитичари, новинари итн. има епски размери, па затоа кога еден ден западот ќе одлучи да со смени Груевски со некој нов шљам, има да се проведеме како боси по трње.

Да немате излузии дека следниот што ќе го инсталирааат ќе биде подобар. Напротив како што веќе кажав во претходниот дел, ќе биде уште поцрн од својот претходник.

Да се вратам на решавањето на проблемите, и на тоа дали може да се олабави окупацијата.

Лично сметам дека може.

Најпрвин треба јасно и недвосмислено да се каже дека самата окупација постои. Значи ако не го викаме окупаторот пријател, тоа може да биде лековито за нацијата.

Исто така, окупаторот ма колку силен и моќен не допира баш до секое ќоше во нашиот друштвен живот.

Тука ние треба да внимаваме со кого си имаме работа зошто на окупаторот му е сеедно дали некој наш лопов ќе украде 20 милиони или со тие пари ќе се изгради нова болница.

Тоа што овој ќе ги украде парите наместо да ги вложи во државата, тој не го смета за свој, туку за наш проблем.

Другиот дел е малце потежок, бидејки еве и утре да си отиде окупаторот ние пак ќе се разбудиме со истиот ОЛОШ кој сака да владее а реално не знае ни една трафика да води. Големо прашање е како би ја воделе државата ако наместо нив не ја водеа странците.

Ама сеедно, олошот сака да владее. И не само што сака да владее, туку и успева по секоја цена да ти истурка сите што нешто знаат и умеат. Па вие денеска ни со пушка не можете да натерате паметен, поштен и честит човек да влезе во политика.

Ако има некој професионално остварен и богат во политиката, точно знаете дека нешто му треба и затоа е тука. Зошто инаку некој што има се што му треба, би му аплаудирал и би му се восхитувал на полуинтелигентен будала од партијата?

Секогаш се работи само за корист и тоа во прав смисол на зборот и затоа партиите станаа само хиенски огранизации кои врска немаат со идеологија или макар некаков закржлавен вид на патриотизам.

Дури и да успееме да ги избркаме странците, кој ќе ги избрка колаборантите во нас? Каква победа е тоа, ако ние за 2 години пак самите ги викаме цивилизаторите да ни ги решаваат проблемите?

Јас би рекол дека нам духот ни е окупиран па дури тогаш државата, ама ние тоа слабо го приметуваме.

Па ние среде наша земја по своја воља слушаме туѓа музика, носиме облека од окупаторот, зборуваме со неговиот јазик и секој ден се трпаме со Хамбургери.

Тоа е можеби и најтешкиот проблем со кој ќе мора да се носиме, тој поглед на светот од жабја перспектива, во кој ние имаме споредна улога во сопствена држава.

Значи ако некогаш се појави нова политичка сила на нашата политичка сцена, ќе ја препознаете по тоа што ќе има нулта толеранција за колаборација и окупација и несомнено нема да бидат обожаватели на Трамп, Клинтон, Путин, Меркел или било кој друг кој евентуално ќе се појави во меѓувреме.

Read More


Нововерци

by Yugolancer

Posted on March 06, 2017



Лично никогаш не сум сакал да разговарам на тема ВЕРА. Сметам дека за тоа аргументи нема, а нема ни начин да се докаже кој е верник а кој не, па затоа мојата вера не ја ставам на пазар и ја нема на понуда.

Сеедно среќавам еден поприлично голем број на Македонци на кои им е многу добро што од скоро се верници и кои ете имаат потреба да кажат и да го споделат тоа со сите.

Затоа сакам да ги потсетам Македонците, дека христијанството ни е натурено и дека ние не сме теолошки обработени како што многу ново-православци сакаат да веруваат. Не знам ни како го замислуваат тој процес, ама најверојатно си мислат дека пред 20 века некој им праќал богословии на неписмените сељаци да го толкуваат Светото писмо, а потоа народот како од гром погоден одлучил да биде Христов.

Небитно што они веруваат во бајки, Македонија е покрстена со сила бидејки во некое друго време на некого му требала државна црква и сакал на народот да му се всади казна за превара, за кражба итн.

Можеби не биле сите покрстени со сила. Најверојатно некои од нив биле и подмитени ама се сомневам дека има значајна бројка на оние што биле теолошки убедени.

Ама како што реков за ново-православците, покрстувањето е идила. А каде и кога покрстувањето било идила и не работел мечот? Каде?

Среќа во несреќа е што овој народ некако успеал да си ги сочува племенските култови и се она што е убаво, топло и човечно во нашата вера. Се она што го негуваме од пред христијанството, а тоа се обичаи, ритуали, бадњакот, црвените јајца итн.

Инаку христијанството како вера без емоции, створена на теологија, градена врз принципите на причина и последица и која ни ја наметнуваат метаноичари е потполно страна и неприродна за битието на овој народ. Таа вера стана како приватна на горе споменатите “вчера-покрстени” кои дават кого ќе стигнат.

Оставете го народот да си верува како што верувале нивните предци и не им ги наметнувајте вашите "концепти".

Да бевте добри, немаше едни на други да си ги објаснувате обичаите за Божиќ.

Малку ли е што овој несреќен народ морал да ја брани својата единствена мешавина од племенска и христијанска вера од Турците и од секаков друг олош кој харал со овие простори, па сега мора и од вас нововерците да ја брани.

Одам понекогаш во црква и ги гледам овие што доаѓаат од длабоко атеистички семејства и наеднаш доживеале метаноја[1]. Дискутираат меѓу себе како нештата се прават правилно.

Се ми се чини дека тие верата ја доживуваат како таблица множење бидејки ја учат на памет и без грешки.

Ги гледам како ги дават поповите да им тумачат обичаи. Е мои сонародници, тешко си на вас што верата ја учите од поп а не од својот татко, дедо, родител...

А какви ни се поповите, комотно можат да дојдат кај мене јас да ги научам што се обичаи.

Ги гледам јас нововерците и кога во деновите на пост јадат заедно. Си покажуваат едни на други колку се верни.

Кога се мрси, секој за себе.

Тоа се вика новоправославен егзибиционизам или забава за снобови. Тие внатре се манекени на Македонштината и православието.

Епа, нема тука ништо ниту од вера, ниту од нација.

Сеедно овие луѓе не се без вредност и брзо би ја упиле верата кога би поминале некое време на село. Веднаш ќе го разберат она што овде во градот стално им бега. Може и понекоја неделна литургија да пропуштат. Може и во црква да не одат воопшто зошто претарано дружење со попови ги расипува луѓето па дури и ја квари верата.

[1]
Метаноја е (грчки μετάνοια, metanoia - зад умот) старогрчки израз кој значи промена на ум, да се предомислиме.
Во теологија се користи во смисол на покајание.

Read More


Page 1 of 4

Copyright © ASPNETer 2006 - 2016